در یکی از مهمترین کشفیات دیرینهشناسی سالهای اخیر، پژوهشگران موفق به شناسایی فسیل گوزنی با قدمت ۵ میلیون سال در سایت فسیلی گری واقع در ایالت تنسی آمریکا شدند. این گوزن باستانی که با نام علمی Eocoileus gentryorum شناخته میشود، یکی از قدیمیترین نمونههای شناختهشده از خانواده گوزنها در آمریکای شمالی به شمار میرود و اطلاعات ارزشمندی درباره روند تکامل و سازگاری این گونه در اختیار دانشمندان قرار داده است.
گوزنهای اولیه؛ کوچک اما مقاوم
بر اساس بررسیهای انجامشده، گوزنهای اولیه نسبت به گونههای امروزی جثهای کوچکتر داشتند. این ویژگی در کنار توانایی بالای سازگاری با محیطهای مختلف، به آنها امکان داده بود تا در گستره وسیعی از آمریکای شمالی، از سواحل شرقی تا جنگلهای غربی، پراکنده شوند. گونههایی مانند گوزن کی فلوریدا و گوزنهای بروکت در آمریکای مرکزی و جنوبی، امروزه بهعنوان بازماندگان کوچکجثه این خانواده شناخته میشوند.
بازسازی گذشته با قطعات فسیلی
تیم تحقیقاتی دانشگاه ایالتی شرق تنسی (ETSU) با استفاده از بخشهایی از جمجمه یک گوزن جوان، دندان آسیاب و استخوانهای اندام، موفق شدند تصویری نسبی از ظاهر و ویژگیهای این گونه باستانی ارائه دهند. پیشتر، نمونههایی از این گونه تنها در ایالت فلوریدا کشف شده بود، اما کشف جدید در تنسی نشاندهنده گسترش سریع و گسترده این گوزنها در دورههای اولیه زیستی است.
نقش پایدار گوزنها در اکوسیستم آپالاچی
دکتر ساموئلز، یکی از اعضای تیم پژوهشی، معتقد است که گوزنها نزدیک به پنج میلیون سال است که نقش مهمی در اکوسیستم جنگلهای آپالاچی ایفا کردهاند. با وجود تغییرات شدید اقلیمی، جابهجایی زیستگاهها و فشارهای طبیعی، این گونهها توانستهاند خود را با شرایط جدید وفق دهند و همچنان بخشی از حیات وحش منطقه باقی بمانند.
سایت فسیلی گری؛ گنجینهای از گذشته زمین
سایت فسیلی گری در تنسی، که تحت مدیریت دکتر بلین شوبرت قرار دارد، در سالهای اخیر به یکی از مراکز برجسته مطالعات دیرینهشناسی تبدیل شده است. کشفیات متعددی از جمله فسیل سوسمار آروارهقوی، سنجاب پرنده غولپیکر و اکنون گوزن باستانی، موجب شدهاند این مرکز به عنوان مرجع علمی در زمینه بررسی اکوسیستمهای باستانی شناخته شود.
کشف فسیل گوزن ۵ میلیون ساله نهتنها پنجرهای تازه به گذشته حیات وحش آمریکای شمالی گشوده، بلکه نشاندهنده قدرت سازگاری و بقای گونههایی است که با وجود گذر زمان و تغییرات محیطی، همچنان در طبیعت حضور دارند. این یافتهها میتوانند مسیر تحقیقات آینده در زمینه تکامل جانوری و حفاظت از گونههای امروزی را روشنتر کنند.