در روزهای گرم و طاقت‌فرسای تابستان تهران، صحنه‌ای متفاوت در یکی از خیابان‌های شهر توجه رهگذران را به خود جلب کرده است؛ کوزه‌ای سفالی که به دیوار یک کوچه آویزان شده و همچون آب‌سردکنی سنتی، آب خنک و رایگان در اختیار عابران قرار می‌دهد.
ابتکار خودجوش بدون تبلیغ و حمایت
این اقدام نه حاصل پروژه‌ای شهری است، نه پشتوانه مالی دارد و نه حتی با هشتگ‌های تبلیغاتی همراه شده؛ بلکه حاصل دغدغه‌مندی یک شهروند ساده است که در گرمای طاقت‌فرسای تابستان، تصمیم گرفته با نصب یک کوزه پر از آب، اندکی از عطش رهگذران بکاهد. این روش سنتی و بی‌تکلف، تنها با یک طناب و کوزه سفالی اجرا شده؛ بدون نیاز به فناوری‌های پیچیده یا تجهیزات مدرن.
واکنش‌های مردمی به کوزه آب خنک
رهگذران با دیدن این صحنه، واکنش‌های جالبی نشان داده‌اند؛ برخی لحظه‌ای توقف کرده و جرعه‌ای آب نوشیده‌اند، برخی دیگر با تحسین از کنار آن گذشته‌اند و تعدادی نیز عکس گرفته و در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده‌اند. عباراتی مانند «آب خنک تابستانی، رایگان و دم دستی» در فضای مجازی دست‌به‌دست شده و کاربران زیادی این حرکت را ستوده‌اند.
بازگشت به سنت‌های فراموش‌شده
اگرچه این کوزه ساده و بی‌ادعاست، اما یادآور سنت‌های قدیمی همدلی و نوع‌دوستی در فضای شهری است. در روزگاری که بسیاری از خدمات شهری با فناوری‌های پیچیده و هزینه‌های بالا همراه شده‌اند، این ابتکار کوچک نشان می‌دهد که گاهی ساده‌ترین اقدامات می‌توانند تأثیرگذارترین باشند.
حتی اگر کوزه پس از چند ساعت خالی شود، باز هم یادآوری کوچکی است برای همه ما که کمک به دیگران همیشه نیازمند امکانات خاص یا اقدامات بزرگ نیست؛ گاهی یک کوزه آب خنک در دل تابستان، می‌تواند نماد همدلی و انسانیت باشد.
